Видео

ไม่ใส่แต่แรก คือ ไม่ช่วย (ตามความต้ิองการของคนไข้หรือญาติ) เจตนาให้ตายตามธรรมชาติ ผมว่า ไม่ใช่เจตนาฆ่า แต่ถ้าใส่แล้วไปถอด ขณะยังไม่ตาย มือใครถอด ถอดแล้วหวังผลให้ตายจากการถอด ผมว่า เป็นการุณยฆาต

@@eakkapolutchariyaprasit5836 เจตนาให้ตายตามธรรมชาติไม่มี เจตนาให้ตายคือตั้งใจให้ตาย การุณยฆาต ก็ปาณาติบาท ไม่ใช่เฉพาะมือคนถอด คนสั่ง คนเซ็น โดนหมด

บ่เกิดของความรู้คือการฟังไม่ใช่การสวดท่องเหมือนนกแก้วนกขุนทองครับ วันอาสาฬหบูชาพระพุทธเจ้าทรงให้พระปัญจวัคคีย์สวดธรรมจักรหรือพระองคทรงแสดงพระธรรมให้พระปัญจวัคคีย์ฟังเกิดปัญญา มหาจุนทเถรคาถา ว่าด้วยคาถาของพระมหาจุนเถระ [๒๖๘] ได้ยินว่า พระมหาจุนทเถระได้ภาษิตคาถานี้ไว้ อย่างนี้ว่า การฟังดี เป็นเหตุให้การฟังเจริญ การฟังเป็น เหตุให้เจริญปัญญา บุคคลจะรู้ประโยชนก็เพราะปัญญา ประโยชน์ที่บุคคลรู้แล้ว ย่อมนำสุขมาให้

สวดบทอะไรดี แนะนำสิ่งนี้ ประเพณีที่ถูกต้องตามคำพระพุทธเจ้าไม่ใช่การสวดมนต์ พระพุทธเจ้าไม่ได้สวดมนต์ พระพุทธเจ้าทรงแสดงพระธรรม พระสาวก ไม่ได้สวดมนต์ แต่พระสาวกแสดงพระธรรมและฟังพระธรรม อุบาสก อุบาสิกา มาพระวิหารเชตวันตอนเย็น ไม่ได้มาสวดมนต์ แต่มาฟังพระธรรมจากพระพุทธเจ้าและภิกษุสาวก เพราะ จุดประสงค์เพื่อเกิดปัญญาความเข้าใจถูก ละกิเลส แต่ไม่ใช่สวดมนต์ท่องคำไม่รู้จัก เพิ่มความไม่รู้(กิเลส) เพิ่มความต้องการ โลภะ(กิเลส) ที่อยากได้บุญ อยากได้อานิสงส์ อยากได้มงคล แต่ไม่เป็นมงคลเพราะเป็นกิเลส กลับมาสู่ประเพณีที่ถูกต้องตามคำพระพุทธเจ้า ไม่ตามผู้ไม่รู้ สมกับมีพระธรรมเป็นที่พึ่ง ไม่ใช่มีความคิดตนเองเป็นที่พึ่ง สมกับกล่าวว่าขอถึงพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง แต่เชื่อตนเองก็ชื่อว่าไม่มีพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง แทนที่จะสวดมนต์ก็ฟังธรรมเกิดปัญญาละกิเลสบุญสูงสุด ฟังธรรมทางยูทูปมีหลายเรื่องดีๆ ลิงก์นี้ครับ ruclips.net/channel/UCJtUqNb3kapXxq2W6Rl3KVg

ธรรมดาครับจึงมีการแตกออกไปของความเห็นผิดมีนิกายต่างๆ และก็มีคฤหัสถ์ที่ไม่ศึกษาธรรมก็เชื่อผิดๆเป็นเรื่องธรรมดานั่นเอง แต่เขียนให้อ่านตามพระธรรมวินัยดังนี้ ภิกษุประกอบการทำอาหารเอง ต้องอาบัติทุกกฎครับ และถ้าฉันอาหารที่ทำเอง ก็ต้องอาบัติทุกกฎอีกตัวเช่นกันครับ ดังนั้น พระภิกษุไม่สมควรทำอย่างคฤหัสถ์คือประกอบอาหารเอง ครับ พระวินัยปิฎก มหาวรรค เล่ม ๕ ภาค ๒ - หน้าที่ ๘๔ ห้ามพระภิกษุฉันอามิส และหุงต้มเอง ท่านพระอานนท์จึงดำริว่า แม้เมื่อก่อนพระผู้มีพระภาคเจ้าประชวรโรคลมเกิดในพระอุทร ก็ทรงพระสำราญได้ด้วยยาคูปรุงด้วยของ ๓ อย่างจึงของาบ้าง ข้าวสารบ้าง ถั่วเขียวบ้าง ด้วยตนเอง เก็บไว้ในภายในที่อยู่ ต้มด้วยในเองในภายในที่อยู่ แล้วน้อมเข้าไปถวาย........ พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียนว่า ดูก่อนอานนท์ การกระทำของเธอนั่น ไม่เหมาะ ไม่สม ไม่ควร มิใช่กิจของสมณะ ใช้ไม่ได้ ไม่ควรทำ ดูก่อนอานนท์ ไฉนเธอจึงได้พอใจในความมักมากเช่นนี้เล่า ดูก่อนอานนท์ อามิสที่เก็บไว้ในภายในที่อยู่ เป็นอกัปปิยะ แม้ที่หุงต้มในภายในที่อยู่ ก็เป็นอกัปปิยะแม้ที่หุงต้มเอง ก็เป็นอกัปปิยะ การกระทำของเธอนั่น ไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส....ครั้นแล้วทรงทำธรรมีกถารับสั่งกะภิกษุทั้งหลายดังต่อไปนี้:- พระพุทธบัญญัติห้ามอามิสที่เป็นอันโตวุตถะเป็นต้น ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงฉันอามิสที่เก็บไว้ในภายในที่อยู่ ที่หุงต้มในภายในที่อยู่ และที่หุงต้มเอง รูปใดฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อามิส ถ้าเก็บไว้ในภายในที่อยู่ หุงต้มในภายในที่อยู่ และหุงต้มเอง ถ้าภิกษุฉันอามิสนั้น ต้องอาบัติทุกกฏ ๓ ตัว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อามิส ถ้าเก็บไว้ในภายในที่อยู่ หุงต้มในภายในที่อยู่แต่ผู้อื่นหุงต้ม ถ้าภิกษุฉันอามิสนั้น ต้องอาบัติทุกกฏ ๒ ตัว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อามิส ถ้าเก็บไว้ในภายในที่อยู่ แต่หุงต้มในกายนอกและหุงต้มเอง ถ้าภิกษุฉันอามิสนั้น ต้องอาบัติทุกกฏ ๒ ตัว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อามิส ถ้าเก็บไว้ในภายนอก แต่หุงต้มในภายใน และหุงต้มเอง ถ้าภิกษุฉันอามิสนั้น ต้ออาบัติทุกกฏ ๒ ตัว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อามิส ถ้าเก็บไว้ในภายในที่อยู่ แต่หุงต้นในกายนอก และผู้อื่นหุงต้ม ถ้าภิกษุฉันอามิสนั้น ต้องอาบัติทุกกฏตัวเดียว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อามิส ถ้าเก็บไว้ในภายนอก หุงค้มในภายใน แค่ผู้อื่นหุงต้ม ถ้าภิกษุฉันอามิสนั้น ต้องอาบัติทุกกฏตัวเดียว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อามิส ถ้าเก็บไว้ในภายนอก หุงต้มในภายนอกแต่หุงต้มเอง ถ้าภิกษุฉันอามิสนั้น ต้องอาบัติทุกกฏตัวเดียว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อามิส ถ้าเก็บไว้ในภายนอก หุงต้มในภายนอกและผู้อื่นหุงต้ม ถ้าภิกษุฉัน อามิสนั้นและ ไม่ต้องอาบัติ

สาธุครับ พระพุทธเจ้าครับที่ทรงตรัสรู้ควรนับถือ นับถือคำพระพุทธเจ้า คือ พระธรรมก็เป็นการนับถือพระพุทธเจ้าที่แท้จริงครับ ด้วยการศึกษาพระธรรม ยินดีครับ

ช่วยเต็มที่ตามที่ช่วยได้ครับ บางครั้งเรามองเหตุการณ์สั้นๆ เห็นว่าเขาทรมาน แต่ในภพภูมิต่างๆ นั้น มีภพภูมิที่น่ากลัวและทรมานมากกว่านี้หลายร้อยหลายแสนเท่าครับ ดังนั้นความทรมานในโลกมนุษย์ เทียบไม่ได้กับอบายภูมิ มี นรก เป็นต้นเลยครับ ดังเช่น ในพระไตรปิฎก มีเปรตตนหนึ่งอยากให้ญาติของเขามีชีวิตอยู่ แม้ญาติคนที่เขารักกำลังถูกเสียบหลาวทั้งเป็น กำลังทรมานมากตอนเป็นมนุษย์แต่เปรตรู้ว่าคนนั้นจะต้องไปนรก ซึ่งมีความทรมานมากกว่าปัจจุบันหาประมาณมิได้นั่นเองครับ จึงบอกกับญาติที่เป็นที่รักว่า ท่านจงเป็นอยู่เถิดอย่าเพิ่งตายเลย ครับ อัมพสักขรเปตวัตถุ บุรุษผู้ถูกหลาวเสียบนี้ มีร่างกายเปื้อนด้วยเลือดตัวทะลุเป็นช่องๆ ชีวิตของบุรุษนี้จักดับไปในวันนี้พรุ่งนี้เหมือนหยาดน้ำค้างอันติดอยู่บนปลายหญ้าฉะนั้น เมื่อเป็นอย่างนี้เพราะเหตุไร ท่านจึงพูดกะบุรุษผู้ถึงความลำบากอย่างยิ่ง นอนหงายอยู่บนหลาวไม้สะเดาเช่นนี้ว่า ดูกรบุรุษผู้เจริญ ขอท่านจงมีชีวิตอยู่เถิด การที่มีชีวิตอยู่เท่านั้นเป็นของประเสริฐ. เปรตนั้นกราบทูลว่า. ข้าแต่พระราชา บุรุษนี้เป็นสายโลหิตของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ระลึกชาติก่อนข้าพระองค์เห็นแล้วมีความกรุณาแก่เขาว่าขออย่าให้บุรุษผู้เลวทรามนี้ไปตกนรกเลย ข้าแต่กษัตริย์ลิจฉวี บุรุษผู้ทำกรรมชั่วนี้ จุติจากอัตภาพนี้แล้ว จักเข้าถึงนรกอันยัดเยียดไปด้วยสัตว์ผู้ทำบาป เป็นสถานร้ายกาจมีความเร่าร้อนมาก เผ็ดร้อนให้เกิดความน่ากลัว หลาวนี้ประเสริฐกว่านรกนั้นตั้งหลายพันเท่า ขออย่าให้บุรุษนี้ไปตกนรกอันมีแต่ความทุกข์โดยส่วนเดียว เผ็ดร้อน ให้เกิดความน่ากลัวมีความทุกข์กล้าแข็งอย่างเดียว บุรุษนี้ฟังคำของข้าพระองค์อย่างนี้แล้ว ประหนึ่งว่าข้าพระองค์น้อมเข้าไปสู่ทุกข์ในนรกนั้น จะพึงสละชีวิตของตนเสีย เพราะฉะนั้นข้าพระองค์จะไม่พูดในที่ใกล้เขา ด้วยหวังว่า ชีวิตของบุรุษนี้อย่าได้ดับไปเสียเพราะคำของข้าพระองค์เลย เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงพูดว่าขอท่านจงมีชีวิตอยู่เถิด การมีชีวิตอยู่เป็นของประเสริฐ.

ไม่มีทางตายพร้อมกันครับ กรรมแต่ละคน แต่ทำเต็มที่ช่วยเท่าที่ช่วยได้แต่ไม่ไปสร้างเหตุใหม่กับตนเจตนาฆ๋าครับ บางครั้งเรามองเหตุการณ์สั้นๆ เห็นว่าเขาทรมาน แต่ในภพภูมิต่างๆ นั้น มีภพภูมิที่น่ากลัวและทรมานมากกว่านี้หลายร้อยหลายแสนเท่าครับ ดังนั้นความทรมานในโลกมนุษย์ เทียบไม่ได้กับอบายภูมิ มี นรก เป็นต้นเลยครับ ดังเช่น ในพระไตรปิฎก มีเปรตตนหนึ่งอยากให้ญาติของเขามีชีวิตอยู่ แม้ญาติคนที่เขารักกำลังถูกเสียบหลาวทั้งเป็น กำลังทรมานมากตอนเป็นมนุษย์แต่เปรตรู้ว่าคนนั้นจะต้องไปนรก ซึ่งมีความทรมานมากกว่าปัจจุบันหาประมาณมิได้นั่นเองครับ จึงบอกกับญาติที่เป็นที่รักว่า ท่านจงเป็นอยู่เถิดอย่าเพิ่งตายเลย ครับ อัมพสักขรเปตวัตถุ บุรุษผู้ถูกหลาวเสียบนี้ มีร่างกายเปื้อนด้วยเลือดตัวทะลุเป็นช่องๆ ชีวิตของบุรุษนี้จักดับไปในวันนี้พรุ่งนี้เหมือนหยาดน้ำค้างอันติดอยู่บนปลายหญ้าฉะนั้น เมื่อเป็นอย่างนี้เพราะเหตุไร ท่านจึงพูดกะบุรุษผู้ถึงความลำบากอย่างยิ่ง นอนหงายอยู่บนหลาวไม้สะเดาเช่นนี้ว่า ดูกรบุรุษผู้เจริญ ขอท่านจงมีชีวิตอยู่เถิด การที่มีชีวิตอยู่เท่านั้นเป็นของประเสริฐ. เปรตนั้นกราบทูลว่า. ข้าแต่พระราชา บุรุษนี้เป็นสายโลหิตของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ระลึกชาติก่อนข้าพระองค์เห็นแล้วมีความกรุณาแก่เขาว่าขออย่าให้บุรุษผู้เลวทรามนี้ไปตกนรกเลย ข้าแต่กษัตริย์ลิจฉวี บุรุษผู้ทำกรรมชั่วนี้ จุติจากอัตภาพนี้แล้ว จักเข้าถึงนรกอันยัดเยียดไปด้วยสัตว์ผู้ทำบาป เป็นสถานร้ายกาจมีความเร่าร้อนมาก เผ็ดร้อนให้เกิดความน่ากลัว หลาวนี้ประเสริฐกว่านรกนั้นตั้งหลายพันเท่า ขออย่าให้บุรุษนี้ไปตกนรกอันมีแต่ความทุกข์โดยส่วนเดียว เผ็ดร้อน ให้เกิดความน่ากลัวมีความทุกข์กล้าแข็งอย่างเดียว บุรุษนี้ฟังคำของข้าพระองค์อย่างนี้แล้ว ประหนึ่งว่าข้าพระองค์น้อมเข้าไปสู่ทุกข์ในนรกนั้น จะพึงสละชีวิตของตนเสีย เพราะฉะนั้นข้าพระองค์จะไม่พูดในที่ใกล้เขา ด้วยหวังว่า ชีวิตของบุรุษนี้อย่าได้ดับไปเสียเพราะคำของข้าพระองค์เลย เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงพูดว่าขอท่านจงมีชีวิตอยู่เถิด การมีชีวิตอยู่เป็นของประเสริฐ.

จำเป็นสำหรับพระอลัชชีครับ ส่วนภิกษุดีท่านไม่รับและมีวิธีการที่ถูกต้องครับ ค่าน้ำค่าไฟของพระ มีวิธีการที่พระที่ดีวัดที่ดีทำกันอยู่ คือ ให้เงินกับไวยาวัจกร และคฤหัสถ์จัดการเรื่องค่าน้ำค่าไฟ ครับ ซึ่งยังมีวัดที่ดีพระที่ดีที่ไม่รับเงินครับ เงินเป็นของมีโทษกับพระ พระรับเงินต้องอาบัติ ครับ ควรให้ของที่เหมาะสม ครับ จะเป็นบุญที่ดีกับผู้ให้ ไม่เป็นโทษกับผู้รับ เงินให้กับวัดที่ดี ที่ไม่ใช่วัดพุทธพาณิชย์คือให้กับคฤหัสถ์ที่เป็นไวยาวัจกรดูแล แต่ถ้ายังให้เงินกับพระ ก็เป็นโทษ บุญไม่ได้มีแค่การให้ รักษาศีล ฟังธรรม บุญสูงสุดคือปัญญาเข้าใจพระธรรม เข้าใจว่าอะไรควรให้ไม่ควรให้พระก็เป็นบุญครับ ขออนุโมทนา

จำเป็นสำหรับพระอลัชชีครับ ส่วนภิกษุดีท่านไม่รับและมีวิธีการที่ถูกต้องครับ ค่าน้ำค่าไฟของพระ มีวิธีการที่พระที่ดีวัดที่ดีทำกันอยู่ คือ ให้เงินกับไวยาวัจกร และคฤหัสถ์จัดการเรื่องค่าน้ำค่าไฟ ครับ ซึ่งยังมีวัดที่ดีพระที่ดีที่ไม่รับเงินครับ เงินเป็นของมีโทษกับพระ พระรับเงินต้องอาบัติ ครับ ควรให้ของที่เหมาะสม ครับ จะเป็นบุญที่ดีกับผู้ให้ ไม่เป็นโทษกับผู้รับ เงินให้กับวัดที่ดี ที่ไม่ใช่วัดพุทธพาณิชย์คือให้กับคฤหัสถ์ที่เป็นไวยาวัจกรดูแล แต่ถ้ายังให้เงินกับพระ ก็เป็นโทษ บุญไม่ได้มีแค่การให้ รักษาศีล ฟังธรรม บุญสูงสุดคือปัญญาเข้าใจพระธรรม เข้าใจว่าอะไรควรให้ไม่ควรให้พระก็เป็นบุญครับ ขออนุโมทนา

ให้อาหารกับพระ ยารักษาโรค ปัจจัยเหมาะสม เป็นกุศลทานที่ถูก รวยมีทรัพย์ ไม่ใช่ให้เงินผิดพระวินัยและน่าพิจารณาเพิ่มคือมีทรัพย์รวยได้แม้ไม่ให้ทาน บุญมีสิบประการเชิญฟังคลิปนี้ครับ ruclips.net/video/LaeGmlgYN7k/видео.htmlsi=CYcomwZY5DeBUTE5

@@paderm แล้วตถาคตกะหมู่ภิกษุอีก500องค์รับของมีค่าสร้อยลัดดามหาปราสาทจากนางวิสาขาทำไม?

เข้าใจผิดแล้วครับ พระพุทธเจ้าและพระภิกษุไม่ได้รับสร้อยของนางวิสาขา นางวิสาขาลืมไว้ในวัด พระอานนท์เก็บไว้ และคืนนางวิสาขา นางวิสาขาเอาสร้อยเครื่องประดับไปขาย สร้างวัดบุพพาราม พระพุทธเจ้าพระภิกษุสงฆ์จึงรับวัดที่นางวิสาขาถวาย ไม่ได้รับเงินเครื่องประดับ ศึกษาธรรมต้องละเอียดและถูกต้อง ศึกษาไม่ดีมีโทษและเข้าใจผิดแบบนี้ได้ครับ คฤหัสถ์ผู้ฉลาดและเคารพระธรรม เคารพพระพุทธเจ้าและเคารพพระสงฆ์ ย่อมปฏิบัติตามพระวินัย คือไม่ถวายเงินทองกับพระภิกษุและเคารพพระสงฆ์ ไม่ถวายของที่เป็นอกัปปิยะ ของที่ไม่สมควร มีเงิน เป็นต้น กับพระภิกษุเพราะทำให้ท่านต้องอาบัติ คฤหัสถ์ผู้ฉลาดเคารพในพระรัตนตรัย จึงทำวิธีการที่ถูกต้อง ดั่งเช่น สมัยพุทธกาล นางวิสาขา ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี พระเจ้าพิมพิสาร ไม่ได้เอาเงินไปถวายพระพุทธเจ้า ไม่ได้เอาเงินไปถวายท่านพระสารีบุตร เพราะท่านเหล่านั้นเคารพพระพุทธเจ้า เคารพพระธรรม เคารพพระสงฆ์ แต่สร้างวัดถวายเองโดยไม่ให้พระยุ่งเกี่ยวกับเงินและทอง เวลาที่จะสร้างอย่างอื่น เช่น โรงครัว อุบาสก อุบากสิกา ผู้เข้าใจพระธรรม ก็กล่าวบอกกับพระภิกษุ และสร้างถวาย โดยไม่ใช่เอาเงินไปให้ท่าน นี่คือ วิธีการที่ถูกต้อง เป็นการรักษาพระวินัย และดำรงไว้ซึ่งพระพุทธศาสนา ข้อความในพระไตรปิฎก แสดงความจริงว่า การสร้างวัด เป็นต้น ไม่ใช่การให้เงินพระโดยตรง ไม่มีการที่พระทำกฐิน ผ้าป่า เงินทอง แต่คฤหัสถ์เป็นคนจัดการเรื่องเงินสร้างวัดให้ ท่านพระอุเทน “พราหมณ์ พระเจ้าอังคะโปรดพระราชทานอะไรเป็นเบี้ยเลี้ยงประจำแก่ท่านทุกวัน” โฆฏมุขพราหมณ์ “ท่านอุเทน พระเจ้าอังคะโปรดพระราชทานทรัพย์ ๕๐๐ กหาปณะเป็นเบี้ยเลี้ยงประจำแก่ข้าพเจ้าทุกวัน” ท่านพระอุเทน “พราหมณ์ การรับทองและเงินไม่สมควรแก่อาตมภาพทั้งหลาย” โฆฏมุขพราหมณ์ “ท่านอุเทน ถ้าทองและเงินนั้นไม่สมควร ข้าพเจ้าจะให้สร้างวิหารถวายท่านอุเทน” ท่านพระอุเทน กล่าวว่า “พราหมณ์ ถ้าท่านปรารถนาจะให้สร้างวิหารถวายอาตมภาพ ก็ขอให้สร้างโรงฉันถวายแก่สงฆ์ในเมืองปาตลีบุตรเถิด” ข้อความบางตอนในโฆฏมุขสูตร มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๓

การตัดสินถูกผิดไม่ใช่เพราะคำหลวงปู่ หลวงตา หลวงพ่อ แต่ต้องตัดสินตามคำพระพุทธเจ้า ปัญหาของชาวพุทธ คือ ไม่ศึกษาพระธรรม ไม่เทียบเคียง ไม่พิจารณาว่า พระพุทธเจ้าตรัสว่าอย่างไร แต่จะไปเชื่อว่าหลวงพ่อ หลวงปู่พูดว่ายังไง ก็นับถือภิกษุมากกว่าพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าให้มีพระธรรมเป็นศาสดาแทนพระองค์ และให้เทียบเคียงกับพระธรรมไม่ว่าใครพูด(มหาปเทส ๔) ชินบัญชรเป็นคำสิ่งที่แต่งมาไม่ได้สรรเสริญพระรัตนตรัยนะครับ ไปอ่านคำแปลดู และ ขอให้สิ่งเหล่านั้นคุ้มครองและคำแปลก็ผิด ไปเอาพระพุทธเจ้า พระอริยสาวก ไปที่ส่วนต่างๆ(ชินบัญชร) นั่นไม่ใช่สรรเสริญ แต่ดึงพระพุทธเจ้าลงต่ำที่สำคัญครับ สวดขออ้อนวอน อยากได้สิ่งดี นั่นกิเลส เป็นบาป ไม่ใช่ความสงบ ครับ พระธรรมเป็นเรื่องตรง ผู้ตรงต่อธรรมย่อมได้สาระจากพระธรรม จึงต้องศึกษาให้ถูกต้อง ไม่เช่นนั้นจะเห็นผิดและเป็นโทษกับตนเอง ครับ ขออนุโมทนา

เพราะไม่รู้ครับจึงคิดว่าไม่ผิดและเอาแค่ความสุขมาตัดสิน พระพุทธศาสนาเป็นเรื่องของปัญญาเรื่องละ ไม่ใช่เรื่องได้ คือเพิ่มกิเลสมีความสุข สัตว์โลกจึงติดสุขเลยทุกข์นั่นเองครับ ชินบัญชรเป็นคำสิ่งที่แต่งมาไม่ได้สรรเสริญพระรัตนตรัยนะครับ ไปอ่านคำแปลดู และ ขอให้สิ่งเหล่านั้นคุ้มครองและคำแปลก็ผิด ไปเอาพระพุทธเจ้า พระอริยสาวก ไปที่ส่วนต่างๆ(ชินบัญชร) นั่นไม่ใช่สรรเสริญ แต่ดึงพระพุทธเจ้าลงต่ำที่สำคัญครับ สวดขออ้อนวอน อยากได้สิ่งดี นั่นกิเลส เป็นบาป ไม่ใช่ความสงบ ครับ พระธรรมเป็นเรื่องตรง ผู้ตรงต่อธรรมย่อมได้สาระจากพระธรรม จึงต้องศึกษาให้ถูกต้อง ไม่เช่นนั้นจะเห็นผิดและเป็นโทษกับตนเอง ครับ ขออนุโมทนา

ได้ครับไม่ให้เงินพระและที่สำคัญฟังธรรมเกิดปัญญาด้วยครับ

ผมว่าก็บาปอยู่ดีนะครับ

อำนวยให้สิ่งนั้นเกิดขึ้น ก็นับว่าเป็น บาป ครับ

ไม่ยินยอมให้ถอดเครื่องช่วยหายใจ ไม่ผิดกม.หรอกครับ แต่เราอาจถูกกดดันเพราะคนที่คิดว่าการถอดเครื่องหายใจเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

สวดบทอะไรดี แนะนำสิ่งนี้ ประเพณีที่ถูกต้องตามคำพระพุทธเจ้าไม่ใช่การสวดมนต์ พระพุทธเจ้าไม่ได้สวดมนต์ พระพุทธเจ้าทรงแสดงพระธรรม พระสาวก ไม่ได้สวดมนต์ แต่พระสาวกแสดงพระธรรมและฟังพระธรรม อุบาสก อุบาสิกา มาพระวิหารเชตวันตอนเย็น ไม่ได้มาสวดมนต์ แต่มาฟังพระธรรมจากพระพุทธเจ้าและภิกษุสาวก เพราะ จุดประสงค์เพื่อเกิดปัญญาความเข้าใจถูก ละกิเลส แต่ไม่ใช่สวดมนต์ท่องคำไม่รู้จัก เพิ่มความไม่รู้(กิเลส) เพิ่มความต้องการ โลภะ(กิเลส) ที่อยากได้บุญ อยากได้อานิสงส์ อยากได้มงคล แต่ไม่เป็นมงคลเพราะเป็นกิเลส กลับมาสู่ประเพณีที่ถูกต้องตามคำพระพุทธเจ้า ไม่ตามผู้ไม่รู้ สมกับมีพระธรรมเป็นที่พึ่ง ไม่ใช่มีความคิดตนเองเป็นที่พึ่ง สมกับกล่าวว่าขอถึงพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง แต่เชื่อตนเองก็ชื่อว่าไม่มีพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง แทนที่จะสวดมนต์ก็ฟังธรรมเกิดปัญญาละกิเลสบุญสูงสุด ฟังธรรมทางยูทูปมีหลายเรื่องดีๆ ลิงก์นี้ครับ ruclips.net/channel/UCJtUqNb3kapXxq2W6Rl3KVg